بازیگران مصنوعی جایگزین بازیگران واقعی می‌شوند!

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از رویترز، از ماه ژوئن، استودیو‌ها و بازیگران هالیوود در مورد استفاده از هوش مصنوعی در فیلم و تلویزیون بحث کرده‌اند. عدم توافق بر سر شرایط پیرامون هوش مصنوعی یکی از دلایلی بود که اتحادیه هنرمندان تلویزیون و رادیو آمریکا (SAG-AFTRA) به نمایندگی از بازیگران و متخصصان رسانه‌ها جمعه گذشته در اولین اعتصاب همزمان، در ۶۳ سال گذشته به جمع نویسندگان پیوست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

درحالی‌که دو طرف بر سر مسائلی از قبیل استفاده از تصاویر و عملکرد‌ها به‌عنوان داده‌های آموزشی برای سیستم‌های (AI) تا تغییر دیجیتالی عملکرد‌ها مذاکره کرده‌اند، بازیگران نگران هستند که بازیگران تولیدشده توسط هوش مصنوعی، یا فرا انسان‌ها نقش آن‌ها را بدزدند.

یک مسئله ایجاد بازیگران مصنوعی از ترکیب تصاویر بازیگران است. به گفته منابع استودیویی این اتفاق هنوز رخ نداده است، هرچند آن‌ها قصد دارند این حق را به‌عنوان بخشی از مذاکرات قرارداد حفظ کنند.

دانکن کرابتری ایرلند مذاکره‌کننده ارشد اتحادیه هنرمندان تلویزیون و رادیو آمریکا گفت که هوش مصنوعی یک بحران وجودی برای بازیگران ایجاد کرده است و نگران هستند کار گذشته، حال و آینده آن‌ها برای تولید بازیگران مصنوعی که می‌توانند جای آن‌ها را بگیرند مورداستفاده قرار گیرد.

کرابتری ایرلند گفت: که این اتحادیه به دنبال ممنوعیت کامل هوش مصنوعی نیست، بلکه شرکت‌ها قبل از انتخاب یک بازیگر مصنوعی به‌جای یک بازیگر واقعی با آن مشورت می‌کنند و تأییدیه می‌گیرند.

به گفته منابع آگاه، تهیه‌کنندگان بزرگ سینما و تلویزیون می‌گویند در آخرین پیشنهاد خود به نگرانی‌های اتحادیه در این زمینه پرداخته‌اند. با این‌ حال، این منابع استودیویی می‌گویند که اتحادیه به پیشنهاد آن‌ها پاسخ نداده است. این استودیو‌ها که مشتاق حفظ گزینه‌های خلاقانه هستند و قصد دارند از بازیگران مصنوعی برای جایگزینی یک بازیگر انسانی استفاده کنند.
 
تهیه نسخه‌های دیجیتالی بازیگران!

نکته مهم دیگر در مذاکرات، ایجاد کپی‌های دیجیتال از بازیگران است. به گفته منابع آگاه به پیشنهاد تهیه‌کنندگان، استودیو‌های بزرگ، به نمایندگی از اتحادیه تهیه‌کنندگان تصاویر متحرک و تلویزیونی، اجازه استفاده از کپی دیجیتالی خود را در هر تصویر متحرک خارج از تولید که مجری برای آن استخدام‌شده است، دریافت خواهند کرد.

تهیه‌کنندگان اعلام کرده‌اند که در صورت استفاده از نسخه دیجیتالی با بازیگران مذاکره خواهند کرد و تصریح کرده‌اند که نسخه مجازی بازیگر نمیتواند در برابر حداقل تعداد بازیگران موردنیاز به‌عنوان بخشی از قرارداد بایستد.

این اتحادیه می‌گوید: استودیو‌ها موافقت کرده‌اند که در زمان استخدام اولیه، رضایت آن‌ها را به دست آورند که به عقیده آن‌ها با ایده غرامت بیشتر مغایرت دارد.

کرابتری ایرلند گفت: معنای واقعی این است که این شرکت‌ها به مجریان پس‌زمینه خواهند گفت: اگر شما رضایتی را که ما می‌خواهیم ندهید، شما را استخدام نخواهیم کرد و با فرد دیگری جایگزین خواهید شد.

این استودیو‌ها همچنین به دنبال ادامه رویه دیرینه اسکن سه‌بعدی بدن برای ثبت شباهت یک بازیگر و ایجاد کپی‌های دیجیتال تولیدشده توسط هوش مصنوعی هستند. یکی از افراد آشنا با مکانیک تولید فیلم می‌گوید: چنین تصاویری در پس پردازش، برای جایگزینی دقیق چهره یک بازیگر یا ایجاد یک دوبل روی صفحه‌نمایش استفاده می شوند.

منابع می‌گویند که تهیه‌کنندگان قول داده‌اند که رضایت یک بازیگر را به دست آورند و جداگانه برای استفاده‌های بعدی از دوبلور یک بازیگر دیگر مذاکره کنند. کرابتری ایرلند گفت: اکنون استودیو‌ها می‌توانند این کار را با رضایت و غرامت مناسب انجام دهند. مسئله اتحادیه تمایل به حفظ حق است؛ و برای کار‌های آینده به نسخه‌های دیجیتالی مراجعه کنید و مالکیت شخصیت مجازی را به دست بگیرید.

به همین ترتیب، استودیو‌ها می‌خواهند حق تغییر دیجیتالی یک اثر پس از تولید را داشته باشند، به‌گونه‌ای که باشخصیت، فیلم‌نامه و دیدگاه کارگردان سازگار باشد. به گفته یکی از منابع استودیو، این قابلیت جایگزین کردن یک یا دو کلمه دیالوگ، یا تغییر سریع لباس دیجیتال، میتواند صد‌ها هزار دلار در هزینه‌های عکاسی مجدد از یک صحنه صرفه‌جویی کند.

(SAG) این کار را به‌عنوان دسترسی بیش از حد هوش مصنوعی تفسیر می‌کند و می‌خواهد قبل از هر گونه تغییر در تصویر، شباهت یا صدای یک بازیگر، اجازه خواسته شود. کرابتری ایرلند گفت: روش‌های ویرایش سنتی نمی‌توانند صحنه جدیدی ایجاد کنند که قبلاً وجود نداشته است.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: هوش مصنوعی AI سینما دیجیتال صنعت فیلم سازی بازیگران مصنوعی تهیه کنندگان استودیو ها هوش مصنوعی یک بازیگر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۸۳۰۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصه‌های واقعی رئالیتی‌شو ها را می‌بینند

شیدا یوسفی که تجربه بازی در سینما، تلویزیون، تئاتر و شبکه خانگی را در کارنامه‌اش دارد، پیش از شروع فعالیت حرفه‌ای خود در سینما و تئاتر در حوزه منشی صحنه مشغول بوده و نخستین تجربه حرفه‌ای خود و بستر معرفی‌اش به جامعه را سریال «ممنوعه» می‌داند.

این هنرمند پس از حضور در تلویزیون، وارد پلتفرم‌های شبکه خانگی شده و تا امروز در رئالیتی‌شوها و سریال‌های مختلفی نقش‌آفرینی کرده و بازیگری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند. حضور او در فصل دوم گیم‌شوی «زودیاک» بهانه‌ای شد تا با او به گفت‌وگو بپردازیم.

چه شد در گیم‌شوها حضور پیدا کردید؟ 

این روزها بازی مورد علاقه‌ام مافیاست. نخستین باری که بازی در «شب‌های مافیا» را تجربه کردم، شرکت‌کنندگان برنامه فقط خانم‌ها بودند که با یک ماه تمرین، بازی را یاد گرفتم. از آن زمان هم در همه مسابقات مافیا حاضر بودم. از سری اول «زودیاک» به بعد هم، هفته‌ای دو بار جدا از تمرینات با بچه‌ها جمع می‌شویم و بازی می‌کنیم و این بازی برایم بسیار جذاب شده در حدی که گاهی در دورهمی‌های خانوادگی حوصله‌ام سر می‌رود و دوست دارم با دوستانم مافیا بازی کنم.

با کدام فیلم یا سریال به مردم معرفی شدید؟

به نظر خودم سریال «ممنوعه» سبب معرفی من به مردم شد که نخستین کارم در شبکه خانگی بود. در این سریال جزو نقش‌های اصلی بودم که سبب شد بیشتر دیده شوم. البته طبق تجربیات من تا امروز، مخاطبان صداوسیما و نمایش خانگی دو دسته کاملاً مجزا از هم هستند. به عنوان مثال در شهرستان‌ها جوانان من را به واسطه حضورم در «شب‌های مافیا» یا «مافیا زودیاک» و حتی «ممنوعه» که تماماً تولید شبکه نمایش خانگی هستند می‌شناسند اما افراد مسن‌تر به واسطه نقشم در سریال‌های صداوسیما با من آشنا هستند.

شما در صداوسیما هم سابقه حضور در سریال‌های پرمخاطبی مثل «نون‌خ»، «بچه مهندس» و آثار دیگر را دارید، به عنوان یک بازیگر، حضور در صداوسیما برای شما دلنشین‌تر است یا در نمایش خانگی؟

هر کدام از این مدیوم‌ها مزایای خوش را دارد، اما مسائلی هست که شاید در هیچ کجای دنیا از لحاظ مناسبات دغدغه بازیگران نباشد مثلاً طراحی لباس یا گریم در صداوسیما بسیار سختگیرانه است اما در شبکه نمایش خانگی بازیگران فضای آزادتری دارند. بازی در محصولات پلتفرم‌های نمایش خانگی جذابیت خودش را دارد. مخاطب ایرانی این روزها درگیر برنامه‌ها و سریال‌های خانگی شده و مورد پسندش است حتی به نظرم در جامعه امروز مردم به حدی دغدغه فکری دارند که سریال‌های طولانی را پس می‌زنند و به دنبال مینی‌سریال‌ها می‌روند و آن‌ها را راحت‌تر می‌پذیرند.

تکرار ساخت رئالیتی‌شو در مورد بازی مافیا مخاطب را خسته نمی‌کند؟

شخصاً «زودیاک» را از تمام بازی‌های مافیا بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم کسی که بازی مافیا را دوست داشته باشد درگیر این سناریو و این برنامه می‌شود. یکی از جذابیت‌های این بازی این است که حتی اگر بازیکن حرفه‌ای هم باشید، ممکن است در روند بازی دچار اشتباه‌های جبران‌ناپذیری بشوید که این دقیقاً مثل زندگی ماست که سراسر تجربه است و قطعاً از اشتباهاتمان درس بیشتری می‌گیریم. ضمن اینکه مافیا بازی خسته‌کننده‌ای نیست زیرا حتی در جمع‌های خصوصی هم هیچ وقت دست‌ها تکراری نمی‌شود و همیشه بازی‌ها و اتفاق‌های جدید رخ می‌دهد.

از طرفی هم فکر می‌کنم بازی خانم‌ها و آقایان با یکدیگر روند برنامه را بهتر کرده چون معمولاً در بازی، خانم‌ها کمتر به هم اعتماد می‌کنند یا با هم تعارف و رودربایستی دارند اما زمانی‌ که در بازی خانم‌ها و آقایان کنار هم حضور دارند، بازی حرفه‌ای‌تر می‌شود. همچنین حضور شخصیت‌های معروف ورزشی یا اهالی موسیقی در برنامه، مخاطبان برنامه را بیشتر کرد. «زودیاک» بستری برای مخاطب ایجاد کرد تا رفتار و احساس افراد مورد نظر را ببیند و آن را حس کند.

در گذشته بسیاری از هنرمندان با این تفکر که حضور در رئالیتی‌شو می‌تواند آینده شغلی آن‌ها را تهدید کند در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کردند، امروز این تصور چقدر تغییر کرده است؟

برای پاسخ به این پرسش از خودم مثال می‌زنم، من در حوزه بازیگری تحصیلات آکادمیک دارم و قطعاً شغل خودم را بازیگری می‌دانم اما دوست دارم در برنامه‌های اینچنینی نیز حضور داشته باشم. برنامه‌های رئالیتی‌شو جذابیت‌های خاص خود را دارند که علاوه بر سرگرمی و جذابیت، از لحاظ اقتصادی نیز برای شرکت‌کنندگان قابل توجیه است که با توجه به وضعیت خود مجاب به حضور در این برنامه‌ها بشوند. گذشته از این مسائل، همان طور که خانم «شبنم مقدمی» در رئالیتی‌شو «صداتو» به عنوان داور حضور دارد یا «محسن کیایی» به عنوان مجری به این برنامه می‌آید، به همین صورت تمام بازیگران کم‌کم به سمت این برنامه‌ها خواهند آمد زیرا رئالیتی‌شوها معمولاً مورد پسند مردم واقع می‌شوند و مگر غیر از این است که ما بازیگران یکی از اهداف اصلیمان سرگرم کردن مردم و ساخت اوقاتی خوش است؟ مثلاً مردم در برنامه «صداتو» به صدای یک شخص عادی که در نانوایی کار می‌کند اما صدای خوبی دارد و آواز می‌خواند گوش می‌کنند و لذت می‌برند، بنابراین کسی که دوست دارد قصه بشنود تماشای برنامه‌های رئالیتی‌شو را انتخاب می‌کند.